Vetbronne in Melkvervanger

Melkvervanger is 'n goeie opsie om kalwers te bottel. Dit kan 'n meer konsekwente mengsel as afvalmelk verskaf en is dikwels meer bekostigbaar as om verkoopbare melk te voer. Voedingsgesproke is melkvervanger egter nie dieselfde as volmelk nie. 

Een van die grootste verskille in die melkvervanger en volmelk is die vetinhoud. Vette bestaan ​​uit kortketting-, mediumketting- en langkettingvetsure. Die lengte van die ketting word bepaal deur die aantal koolstofatome (C) wat in die struktuur teenwoordig is.

Bottervet wat in volmelk voorkom, bevat 'n wye verskeidenheid vetsure en is baie verteerbaar vir die kalf. Melkvervangers bevat tipies talg en varkvet as die primêre bron van vet eerder as baie duur bottervet. Talg en varkvet is hoog in langkettingvetsure en alhoewel hierdie langkettingvetsure baie belangrik is as energie vir die kalf, is hul verteerbaarheid in die eerste paar weke van die lewe beperk totdat die kalf voldoende pankreaslipases produseer.

'n Bron van kort- en mediumkettingvetsure is ook belangrik om die vetinhoud van 'n melkvervanger te balanseer. Butiraat is 'n voorbeeld van 'n kortkettingvetsuur wat baie voordelig in die kalf se dieet is. Butiraat kom natuurlik in melk voor en word gebruik in die ontwikkeling van rumenpapille. Sommige melkvervangers sluit butyraat as 'n belangrike bestanddeel in.

Mediumkettingvetsure is belangrik vir die kalf aangesien dit direk vanaf die dunderm na die lewer geabsorbeer kan word, waar dit na energie omgeskakel kan word. Klapperolie is meestal saamgestel uit medium ketting vetsure en is tipies baie verteerbaar vir 'n jong kalf.

Vir die beste prestasie, kies 'n melkvervanger wat 'n mengsel van hoëgehalte vetsure bevat, en gebalanseerd is om aan alle ander voedingsbehoeftes van die kalf te voldoen.

Geskryf deur: Mariah Gull, MS